دردناک است! عامل مرگ؟ له شدگی! کجا؟ زیر غلطک؟ نه!! زیر دست و پای هم کیشان و در یک مراسم دینی عبادی!
تا همینجا حکم مرثیه ای دارد برای انسان قرن بیست و یکم!
اما میخواهم از فاجعه ای تلخ تر سخن بگویم! مرگ شعور وانسانیت در تمدنی 2500 ساله (به گواه تاریخ)...
سراسر دنیای مجازی پر شده است از تناقضی دردناک! استاتوسهای آمار کشته شدگان حادثه عربستان و کامنتهای مردم غیور و همیشه در صحنه ی ایران!
کامنتها را که میخوانی دلت ریش میشود! عده ای بر دولت عربستان میتازند و عده ای دیگر بر ملتی که به حج رفته اند! آن وقت این دو گروه با بدترین ادبیات ممکن به جان هم می افتند و از خجالت هم در می آیند. گاهی فراموش میکنیم آنها که مرده اند انسان بوده اند! هموطن! همزبان! و شاید هم کیش ما بوده اند! اینقدر تعصب کورکورانه به خرج ندهید کمی هم از چاشنی انسانیت استفاده کنید! اگرعزیزی از خودتان در جمع در گذشته بود هم ، چنین برخورد میکردید؟؟
من هم قبول دارم که این فاجعه حاصل جهل است و بی نظمی و بی درایتی طرفهای درگیر، از دولت عربستان گرفته تا #حجاج همه کشورها و علی الخصوص ایرانیها... اما الان وقت عقده گشایی بر سر اسلام و مسلمین نیست!
الان وقت توهین به کشته شدگان نیست! اسلام ستیزی و #عرب_ستیزی چشمانتان را بسته و فراموش کرده اید که شمار زیادی انسان جان خود را از دست داده اند... انسانهایی که خانواده هایشان این روزها مشغول آماده سازی جشن بازگشتشان بوده اند... حالا علاوه بر از دست دادن عزیزانشان، باید از یکسو زخم زبانهای هموطنان ، و از سوی دیگر توهینهای حاکمیت را بر داغ دلشان ضماد کنند..
ملتی هستیم که پر از تناقضیم، هر دو سر قطب مثبت و منفی را به وفور داریم و جالب اینکه هردو یکدیگر را نفی میکنیم!
فاجعه رخ داده است، باید یاد درگذشتگان گرامی داشته شود و به شهروندانمان احترام بگذاریم حتی اگر هم نظر ما نیستند!
اما بحث دیگری هم هست! اینکه حاکمیت برای حمله ی رسانه ای به دشمن دیرینه اش، یعنی قطب تسنن در اسلام! از این عزاداری ها سوء استفاده میکند و ابزار رسانه ای اش این عزاداریها را به صورت مافوق حرفه ای ربط خواهد داد به امام حسین و برحق نبودن یزید و آل سعود توئمان! و ایام مسلمیه و هزار جادوی دیگری که در کلاه شعبده بازیشان دارند.
و این هم بی احترامی دیگری به ملت داغداری است که عزیزی از دست داده اند!
کاش اینقدر نادان نبودیم تا کمی روزگارمان بهتر باشد... ای کاش...
به یزدان که گر ما خرد داشتیم
کجا روزگاری چنین داشتیم...
