اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ جَنِّبْنَا الْإِلْحَادَ فِی تَوْحِیدِکَ، وَ الْتَّقْصِیرَ فِی تَمْجِیدِکَ، وَ الشَّکَّ فِی دِینِکَ، وَ الْعَمَى عَنْ سَبِیلِکَ، وَ الْإِغْفَالَ لِحُرْمَتِکَ، وَ الِانْخِدَاعَ لِعَدُوِّکَ الشَّیْطَانِ الرَّجِیمِ
دوستدارم در قاموس واژگانم، رمضان، فصل عاشقی باشد، فصل عشق بازی بنده با محبوبش! روزهایی که بی هیچ چشم داشتی آنچه مطلوب محبوب است انجام می دهی و آنچه نمی خواهد را با کمال میل بر خود حرام میداری؛ عاشقانه مطیع و فرمان برش میشوی تا مبادا یار از تو دلگیر شود! آری خدا هم که خود گفته همه چیز را حتی پیش از وجودت، پیش کش حضورت کرده و این غایت عشق است!
رمضان را دوست دارم چرا که دلها هوای خوبی و مهربانی به سرشان میزند، هر چند این ماه برای اکثر مردم خلاصه شده است در زاری زود گذری برای طلب مغفرت ایشان و گاه هم ادای تکلیف، برای رفع مجازات و طلب ثواب از بارگاه حضرت باری تعالی؛ گویا دِینی بر گردن خداست برای بخشایش و پاداش... ، که این روزها در سایه ی حکومت ایدئولوژیک اسلامی، از چاشنی تقوا و اعتقادش کاسته شده است و بر اجبارش افزوده...
اما هرچه باشد، باز همان رمضانی میشود که ماه خوبی و مهربانی است ، حتی با عصبیت خشک دم افطار و یکنواختی پخش دعاهای روزانه ...
رمضان یک جورهایی "شکستن همه عادتهای روزانه" است، و شاید "بحران عقلانیت سرمایه داری" است ماهی که نمایی ازین واقعیت است که «جهان دیگری هم ممکن است، جهانی که می تواند بهتر از این جهان باشد. جهانی توأم با نظمی عادلانه و زندگی ای انسانی».
پروردگارا بر محمد و دودمانش درود فرست و ما را از الحاد در توحیدت، کوتاهی در ثنا و ستایشت، و تردید در آیین و شریعتت، و کوری و بی بصیرتی از راهت، و سهل انگاری و بی مبالاتی در اکرامت و فریب دشمنت شیطان رانده شده، دور دار...
صحیفه سجادیه از آن کتابهایی است که از آن درس ها باید آموخت، کتابی که تنها دعا و نجواهای شبانه یک شخص خاص در 1400 سال پیش نیست، بلکه روش است. آیین است. به قول شریعتی، مکتب سجاد، آگاهی، عشق، نیاز و جهاد در نیایش است. و ای کاش درک کنیم...
متن فوق در ذیل دعای ورود به ماه رمضان آورده شده است.
ما ز خراباتعشقمست الست آمدیم
نام بلی چون بریم چون همه مست آمدیم
ما همه زان یک شراب، مست الست آمدیم
ما همه زان جرعه‌ی دوست به دست آمدیم
عطـــــار
