سیر تاریخی هرمنوتیک «خویش انداز» با محوریت «همین الان یهویی!»
دیالکتیک فحاشی با آخرین متد روز دنیا.
اینفوگرافی لاک ناخن دست و پا!
نمایش مدام میز شام و بررسی زاویه ی سلفی از دیدگاه هنری!
دغدغه ی افزایش لایک و فالوور بر اساس ماکیاولیسم عامه پسند!
جابجایی مرزهای ادبیات تا سرحد سخیفترین عشقولانه های شخصی و خودارضایی کانالداران مدعی شعر و شاعری.
این‌ها موضوعات شیک و با کلاس یک همایش «سکولار» با محوریت «جامعه‌شناسی نوین» نیست! بلکه علائم سقوط سطح دغدغه های یک ملت در منجلاب مجازی ست!
به راستی چطور انسان به ورطه ی نابودی و سطحی شدن تا این حد می رسد؟!