حالا بعد از چند ماه کم کم اهالی خمار مستی دوباره دور هم جمع می شوند و هر کامنتی که پای پست ها می خورد و دوستان قدیمی و صمیمی ابراز لطف می کنند انگیزه ام برای آباد نگه داشتن این خراب آباد بیشتر می شود.
در عصر شبکه های اجتماعی و نوشته های خلاصه و مینی مال های عاشقانه و لطیفه های صریح و بی نزاکت، شاید از دیدگاه اکثر اهالی نت گردی و وب گردی، وبلاگنویسی نماد عقب ماندگی و اُمُّلیسم مدرنباشد!!! ولی هنوز هم من اعتقاد دارم که اگر جوجه ماشینی های شکست عشقی خورده ی خود پوچگرا پندار را از جمع وبلاگنویسها بیرون بکشیم و جماعت خود فروخته ی دم و دستگاه تبلیغاتی حاکمیت را از باقی مانده کم کنیم، حاصلش می شود جمعی فرهیخته و عمیق در مسائل مختلف (اعم از سیاست و فرهنگ و فلسفه و ادبیات و هنر و کوفت و زهر مار!!! *) که البته دچار یأس و سرخوردگی از اجتماع شده است و پناه آورده به وبلاگ کم مخاطبی که گوشه های تنهایی اش را با آن پرکند و زندگی مطلوبش را در این آرمانشهر مجازی باز سازد...
حال با این اوضاع و احوال، از رمق افتادن وبلاگنویسی و کمکاری وبلاگنویسان قدیمی مصادف می شود با منقرض شدن این نسل خود خورده و زخمی از بی مهری روزگار...
کاش بشود کمی در اعتلای سطح وبلاگنویسی فارسی بکوشیم و سعی کنیم روزگار درخشان وبلاگنویسی را بازسازی کنیم.
بی شک سطحی نگری یکی از مصائب بزرگ جامعه ی ما در فضای مجازی است و بی توجهی نخبگان ما به آموزش کارکردهای شبکه های اجتماعی در این سیر قهقرایی بسیار مؤثر بوده است. شبکه های اجتماعی هم مثل خیلی چیزهای دیگر در ایران به افراط افتاد و از رسالت اولیه (و جهانی) خودش دور شد.
همه این ها را گفتم تا بگویم ما وبلاگنویسها باید قدر خودمان را بدانیم، جمعمان را حفظ کنیم و وبلاگهای خوب را به هم معرفی کنیم و با نوشته های یکدیگر آشناتر شویم تا انگیزه مان برای ماندگاری بیشتر شود. نمی دانم ولی شاید بشود با قوت گرفتن دوباره ی وبلاگنویسی و متون قوی و هوشمندانه و به اشتراک گذاری در شبکه های اجتماعی بشود کمی این معصومیت از دست رفته را به دنیای مجازی بازگرداند. شاید روزی که آیندگان خواستند درباره ی یک نسل قضاوت کنند بگویند میراث مجازی نسل شما آرزوهاییست که آن را فریاد زدید و برخی خفه شد... نه گوشی های هوشمندتان که شبها بالای سرتان چشمک میزد و از آن چیزی برای آیندگان باقی نماند....
- آن زمانها وبلاگ نویسها همه خودشان بودند، ساده، بی ریا، و بامسئولیت امروز همه اهالی دنیای مجازی ماسک هستند! یک ماسک دروغین مسخره!!!!
- حالاحتما فک کردید که این همه بد گفتم از شبکه های موبایلی نباید تو وایبر و واتس اپ ولاین و ماین و قس علی هذا عضو باشم؟؟؟ زهی خیال باطل!!! ما که کم الکی نیستیم فقط اینترنت کم می بینیم وگرنه شناگر قابلی هستیم!!
- خدایی الان در حال خدمت مقدس سربازی و بعده فیلتر شدن وبلاگ قبلی و گم شدن گوشی کذایی، وقتی یه دفه ردی از بعضی دوستای قدیمی پیدا میکنم کلی خوشحال میشم!!! در همین راستا: شماره موبایل! آدرس ای میل! آی دی فیس بوک! آدرس وبلاگ! جمع میکنیم!!!! دم پایی پاره ... روحی شیکسته!! مس قراضه!!! خریداریم!!
یاد لبخند تو هر دم بَرَد از هوش مرا
جای تو یاد تو تا چند هماغوش مرا؟
آمدی جام شدی، بوسه شدی، کام شدی
نشود این همه ایثار فراموش مرا...
معینی کرمانشاهی
