در انجیل یوحنا باب اول چنین می‌خوانیم:
«در ابتدا کلمه بود و کلمه نزد خدا بود و کلمه خدا بود... همه چیز به واسطه او آفریده شد... در او حیات بود و حیات نور انسان بود. و کلمه جسم گردید و میان ما ساکن شد پر از فیض و راستی و جلال او را دیدیم...
در قرآن آیه 37 سوره بقره می‌خوانیم:
«فَتَلَقَّى آدَمُ مِن رَّبِّهِ کَلِمَاتٍ»
سپس آدم از پروردگارش کلماتى را دریافت نمود...
و بعد در سوره قلم آیه 1 : «سوگند یاد می کنیم به قلم و آنچه که مى نگارد» (وَ الْقَلَمِ وَ ما یَسْطُرُونَ)
و در سوره علق به ما می گوید:
بخوان! به نام پروردگارت که آفرید! (اقْرَأْ بِاسْمِ رَبِّکَ الَّذِی خَلَقَ)
بخوان کلمه را...
بخوان خدا را...
و بخوان دانایی را...
و سوگند به قلم و آنچه می نگارد، که اگر بخوانی به مقام آگاهی میرسی و درِّ دانش، آن کیمیای هستی را به چنگ می آوری...
کلمه می شوی...
کلام از نگاه تو شکل می بندد
خوشا نظر بازیا که تو آغاز می کنی!
آنگاه خدا گونه ای میشوی که می آفرینی و زندگی ات را، دینت را و دنیایت را می سازی...
پس بخوان!
بخوان به نام پروردگارت که خلق کرد... تو را و کلمه را و دانایی را...
